أغلى حاجه فى حياتى

أكتر حاجه صعبه فى الدنيا، إن الإنسان دايما بتكون حياته مليانه بحاجات كتير صُغيره. الحاجات دى بتبقى مهمه قوى فى حياته، و هو

مش حاسس بيها لأنها دايما فى وشه. اول مابيخسرها او ماتبقاش موجوده معاه بيحس قد إيه الحاجات دى كانت مهمه فى حياته.

أنا يمكن معرفتش أهمية أمى فى حياتى ، إلا بعد ما والدى إتوفى. فجأه، لقيت أهم واحد و أغلى واحد فى حياتى مش موجود. رحل فجأه من غير كلمة وداع، من غير ما يعرف هوه إيه بالنسبه ليا ، و بعد وفاته إكتشفت إنه مش بالنسبه ليا بس، ده بالنسبه لناس كتير تانيين.

من اللحظه دى، و أنا بقيت ببص لوالدتى بشكل تانى. كتير كنت بزعل معاها علشان حاجات تافهه، عادى يعنى شغل عيال. لكن من ساعة وفاة والدى، و أنا خايف. ساعات مش بعرف انام من كتر الخوف. خايف من لحظة الفراق اللى حاستها يوم وفاة والدى إنى أحسها تانى. خايف أنها ماتكنش عارفه هى قد إيه مهمه بالنسبه ليا، خايف تعدى لحظه ماتكونش معايا فيها، و اندم عليها بعد كده.

أنا إكتشفت إنى عمرى ما اخدت والدى بالحضن. عمرى ما بوست إيده. عمرى ما أقلتله أنا بحبك. يمكن دى كانت طبيعته، و يمكن دى طبيعتى انا برده، بس الحاجات دى كلها انا ندمان إنى معملتهاش. دلوقتى يمكن متعديش فرصه إلا و أبوس إيد أمى، بخدها بالحضن، بأقولها قد إيه بحبها، بس مش قادر أقولها قد إيه الخوف من بكره بقى عايش جوايا.

نصيحه منى، حاول دايما تبين حبك للناس اللى بتحبهم. متفوتش لحظه ممكن تكون فيها جنبهم.

يمكن تكون دى حاجات بسيطه، لكن بجد مش هتعرف قيمتها إلا لو الناس دى بعدت عنك.

أوعى تخبى اللى فى قلبك ناحية أى حد، والدك، والدتك، حبيبتك

الحياة دى أصغر كتير مما تتخيل.

كل سنه و إنتى طيبه يا أمى.

بحبك يا أغلى حاجه فى حياتى.